Her hangi bir yöneticiye verimliliklerini neyin öldürdüğünü sorun. İlk alacağınız cevaplardan birisi muhtemelen email kullanımı olacaktır. İlk zamanlar iletişimi ve verimliliği geliştirmek için ortaya çıkan bir araç olan email zamanla çalışanların zamanını tüketen bir araca dönüştü, yaygın kullanımı (kolay kullanımının bir yan etkisi olarak) bu aracın saflığını ortadan kaldırdı.
Halen neden mailler için etkin bir sanal kişisel yardımcı yani VPA yaratamamış olduğumuzu merak ediyorum. Eğer akıllı telefonum işe ne kadar sürede gideceğimi biliyor ve trafiğin etkisini ölçebiliyor olsaydı, cihazıma yüklü VPA takvimimi ayarlayıp gecikeceğim için benden önce özür mailleri ya da mesajları atabilirdi. Eğer telefonum nerede ve ne zaman rutin iş yemeklerimi yediğimi biliyor olsaydı benimle yemek yiyeceklerin telefonlarındaki VPA’lara email gönderebilir veya gerekli görüşmeleri ayarlayabilirdi. Eğer bir öğrenci yanlış hesaplandığını düşündüğü notunun tekrar değerlendirilmesi gerektiğini düşünüyorsa cihazımdaki VPA hesap çizelgemi kontrol edip yanıt verebilirdi.
Doğal dilleri işleme sistemleri ve bilgisayarlı dilbilim on yıllardır hayatımızda. Bu alandaki bilgilerimiz makinaların öğrenimi ve tahmini analizler ile birleştiğinde bu tarz bir VPA sisteminin temeli oluşabilir. Ancak benim bilgi temelli sistemleri doğrulama ve teyit etme konusundaki araştırma geçmişim maillerin çoğunun görevdeki kişilere rutin yollar ile gönderildiği gerçeğini bana hatırlatıyor.
—Robert Plant (@drrobertplant) Miami Üniversitesi’nde İşletme Fakültesi’nde yardım doçentlik yapmaktadır.
Alıntı:
http://www.wsj.com.tr/articles/SB10700330261767394000404580242360091881110
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder